مطالعات هیدروژئولوژیکی به منظور ذخیره­سازی نفت خام در مغارهای سنگی

امروزه، ذخیره سازی هیدروکربن اهمیت زیادی پیدا کرده است. ذخیره سازی زیرزمینی نفت و گاز مزایای زیادی نسبت به ذخیره­سازی در مخازن سطحی دارد. روش­های مختلفی برای ذخیره سازی زیرزمینی نفت وجود دارد؛ یکی از این روش ها، ذخیره سازی در مغارهای سنگی بدون پوشش در زیر سطح آب زیرزمینی است. در این روش، اصول محدود کردن نفت براساس شرایط نگهداری هیدرودینامیکی است. در یک پروژه ذخیره سازی، آگاهی از پارامترهای مربوط به وضعیت آب منطقه (کلیماتولوژی، هیدرولوژی، هیدروژئولوژی) بسیار مهم است. مهم ترین این پارامترها با توجه به اهمیت و کاربرد آنها عبارتند از: نوسان سطح آب زیرزمینی، هیدروشیمی، هد هیدرولیکی، و ویژگی های هیدرولیکی و زمین شناختی توده سنگ. با بررسی تغییرات سطح آب، محل های مورد مطالعه به ترتیب زیر رتبه بندی شدند: جاسک، چابهار، پارسیان، گچساران. همچنین، براساس آنالیزهای هیدروشیمیایی انجام گرفته، گچساران کمترین و جاسک بیشترین یون های محلول را در آب خود داشتند. با توجه به اینکه نفوذ آب دریا به محل ذخیره سازی نفت، در تغذیه طبیعی پرده آبی و بالا بردن امنیت سطح آب اهمیت دارد؛ در این پایان نامه با بررسی این پارامتر مشخص شد آب دریا بر جاسک و چابهار تأثیر گذاشته ولی بر پارسیان تأثیر کمی داشته است.